De belangrijkste reden voor de radiostilte was natuurlijk het sneuvelen van mijn laptop. Ik ben sinds het tweede semester is begonnen megadruk, zo erg dat het er zelfs toe leidde dat ik me heb verslapen. Ik ben een ochtendmens en kan me niet herinneren dat dit eerder is gebeurd. Anyway, op die bewuste dag (14 februari notabene) moest ik mijn laptop mee naar college nemen, en doordat ik te laat was propte ik ook snel een thermomok koffie in m'n tas.
Dat werd dus de meest rampzalige valentijnsdag die ik me kan herinneren. Mijn laptop verdronk in de koffie die uit de mok was gelekt en ondanks zorgvuldig droogmaken en veel geduld bleek ie later toch echt aan ernstig geheugenverlies te lijden. Hij kon nog wel aan maar wist zich niks meer te herinneren van wat ie dan verder moest doen. Dat bleek later te liggen aan het sneuvelen van de harddisk. Aan de laptop was voor minder geld dan een nieuwe zou kosten niks meer te repareren, aldus Mijn Oom De Expert.
Anyways, daardoor was ik genoodzaakt om op de universiteitscomputers te werken. Inplannen wanneer je welk werk gaat doen, continue USB sticks meeslepen en deze vooral niet kwijtraken, en zeker ook veel onbegrip van de omgeving (hoe bedoel je, je kon dat niet printen? ik heb het toch gisteravond gemaild? ja hallooo... ik ging om 18:00 naar huis!).
Mijn relatie met koffie is wel weer goedgekomen.... :)
En sinds gisteren heb ik - mede dankzij lieve familie - een nieuwe laptop. Dat is fijn zeg! Nu kan ik weer werken wanneer ik dat wil. Brengt natuurlijk meteen risico's met zich mee, want het was eerlijk gezegd ook best wel rustgevend om 's avonds thuis écht tot rust te komen! Nu is dat weer eigen verantwoordelijkheid.
Om te voorkomen dat zoiets weer gebeurt heb ik natuurlijk actie ondernomen, zoals het weggooien van de betreffende thermomok, het verzekeren van mijn nieuwe laptop, alsmede het verminderen van de hoeveelheid werk die op mijn bordje ligt. Dat laatste is echt een lastige, want ik wil alles en ik wil het graag, maar ik was echt opgebrand toen het ongelukje gebeurde. Om die reden heb ik besloten om te stoppen als receptontwikkelaar bij de VeganChallenge.
Hoewel ik het heel erg leuk vond om te doen, heb ik er de laatste tijd de creativiteit en het geduld niet meer voor. Zoals je ook aan mijn blog merkt kook ik weinig nieuws. Ik eet vooral makkelijk en snel tussen alle bedrijven door. Ik vond het wel een moeilijke keuze om met dit (vrijwilligers)werk te stoppen - de VeganChallenge is toch een beetje m'n kindje - maar ik moet nu eenmaal meer betaald werk doen momenteel. Laptops liggen immers niet voor het oprapen. (Hoewel ik het moederbord van mijn oude laptop wel in een plantenpot heb gestopt met wat aarde, misschien groeit er nog wat leuks uit.) Gelukkig heb ik een heel leuke vegan job bij DopHert, 's Nederlands eerste vegan lunchroom!
Er is dus een vacature bij de VeganChallenge. Er snuffelen hier vast wel eens wat mensen rond die dat zien zitten :-) Wie wil er nou niet in een gezellig team al kokend de wereld verbeteren?
De komende tijd ga ik me vooral focussen op m'n studie, die toch meer tijd kost dan ik verwacht (en misschien gehoopt) had, op mijn bijbaan en op het afronden van de Future Food Academy (we hebben een supertof project opgezet, Tofunize It, waarvoor we afgelopen zondag de eerste opnames hadden. De website is nog niet af, maar je kunt het vast via facebook in de gaten houden!). Tevens ben ik vloeiend Duits aan het leren voor een stage in Berlijn, probeer ik rustiger en soepeler te worden door yoga en ik zie af en toe ook graag nog vriendinnen... Laatst heb ik zelfs een leuke jongen ontmoet en laten schieten omdat ik echt geen mogelijkheid zag om voor daten tijd vrij te maken. Je snapt, het is een beetje druk ;-)
Deze blog past dan ook niet meer zo in hoe mijn leven nu is ingericht. Want geef toe, wie is er nou in geïnteresseerd dat ik 5 dagen achter elkaar ontbijt met dezelfde pap, lunch met roggebrood en dineer met iets vegan kant-en-klaars? Bovendien begon ik deze blog in een tijd waarin er nog geen enkele Nederlandstalige vegan blog was. Ik wou dat gat graag opvullen en hoopte dat er meer zouden volgen, zodat Nederland ook kon zien hoe makkelijk & lekker het is om plantaardig te eten. Dat is zeker gelukt! Inmiddels zijn er veel Nederlandstalige blogs bijgekomen, waarvan de meeste auteurs ook nog eens van fotografie houden en dus prachtige foto's erbij plaatsen. Woohoo!
Toegegeven, het speelt ook mee dat bloggen niet meer is wat het is geweest. Waar vroeger gerust 10 mensen enthousiast een reactie achterlieten als ik een post had gepubliceerd, is het nu vaak gezever en gezanik wat de klok op facebook slaat. Die wil het zonder suiker/gluten/tarwe/soja/banaan/pindakaas/<vulmaarin>, die wil het zonder ingrediënten die met een a beginnen, zus wil alleen maar producten met een paars label met gouden letters gebruiken en zo koopt eigenlijk alleen maar producten die zijn geproduceerd door kleine kaboutertjes op de noordpool die ondertussen elke minuut 10 handstanden maakten. Er zijn zo ontzettend veel negatieve comments... En ik ben misschien biased, want ik vind natuurlijk alles wat ik schrijf leuk, maar ik hoor ook van anderen terug dat het hen opvalt hoe veel mensen eigenlijk zeuren. Dus ik mag met recht zeggen dat ik dat zat ben.
Ik wil niet per se een einde breien aan deze blog. Er komt vast een moment dat ik weer eens zin heb om wat te schrijven. Maar het moet geen moeten worden natuurlijk (pun intended ;-)). Wat ik nu van plan ben, weet ik eigenlijk niet. De recepten zijn natuurlijk nog prima bruikbaar! Maar ik vind het best zonde om nog maandelijks te betalen voor de hosting, als ik er toch niet zoveel mee doe. Dus mogelijk verandert de url binnenkort.
 |
| erwtensoep by Lize Jansen |
We zien wel! Nu ga ik snel een kom erwtensoep uit de vriezer eten, voordat het écht lente is en niet meer mag. Tschüss!
