Getest: limoen-citroenyofu van Alpro

Hiep hoi, Alpro heeft een nieuwe smaak yofu geïntroduceerd! Super om te zien dat Alpro met steeds meer nieuwe producten op de markt komt. (Nog even en dan kun je hier ook gewoon amandel- en kokosyoghurt eten ;-))

Ik eet momenteel bijna elke ochtend yofu als ontbijt, omdat het zo lekker makkelijk is. Niet dat havermout nou zo moeilijk is, maar met krukken is vrijwel álles lastig! Ik was dan ook superblij toen mijn lief met deze nieuwe smaak thuiskwam. I loooove lime!

Getest: granenkoffie

Als ik het woord granenkoffie hoor, moest ik eigenlijk altijd giechelen. Ik kan weinig producten opnoemen die zo antroposofisch klinken. Des te ironischer is het dan ook dat ik het nu graag drink! Daar zit natuurlijk een verhaal achter.

Ik kwam voor het eerst met granenkoffie in aanraking bij Baklust (jeweetwel, die superlekkere veggie lunchroom in Den Haag). Het was mijn vaste lunchroom, zeker toen ik er nog om de hoek woonde bracht ik er een aanzienlijk deel van mijn salaris naartoe. Ik kende vrijwel alle gerechten op de kaart. Op een middag zat ik er met een vriendinnetje koffie/thee te leuten toen ons oog viel op de granenkoffie. OMG, het stond er echt op de kaart, terwijl Baklust helemaal geen geitenwollensokken imago heeft.

We besloten om het eens te proberen, immers wel zo makkelijk als je daar zelf geen hele pot voor hoeft te kopen, en bestelden een soja granenlatte (bekt niet zo lekker hè?). Dat viel dusdanig tegen, dat we het niet konden opdrinken. Het smaakte erg.. verbrand, wat niet heel gek is als je bedenkt dat granenkoffie bestaat uit gebrande granen. We vonden de koffie zo vies dat we er niet eens voor hoefden te betalen, dat was dan wel weer lief van Baklust.

Flashforward naar 2014. Zoals jullie vast wel weten hou ik van koffie, en koffie houdt van mij. Niet alleen is het dé manier om die soms absurd lange collegedagen te overleven, maar ik vind het ook gewoon oprecht ontzettend lekker. Er is weinig waar ik zo van kan genieten als 's ochtends een latte in de zon drinken, liefst met een kom havermout en de krant erbij. Er kleeft echter een groot nadeel aan koffie, en dan met name aan de cafeïne die erin zit. Hoe fijn en nuttig die boost kan zijn, zo killing kan het zijn als je dan een dag geen koffie drinkt. Ik heb het idee dat ik er gevoeliger voor ben dan anderen, dat kan ik natuurlijk niet zo goed beoordelen maar over het algemeen ben ik helaas verslavingsgevoelig aangelegd.

Met koffie komt het erop neer dat ik er iets te snel aan wen om 4 lattes per dag te drinken en als ik dat niet doe, of minder drink, ik snel hoofdpijn krijg. Nou is er sowieso weinig voor nodig om migraine te triggeren (zie m'n eerdere post over migraine), dus eigenlijk kan ik dit er niet bij hebben. En toch lukte het me niet om de koffie te laten staan (het was te nuttig in tentamentijd) en ik zie het ook niet zitten om een tweede koffiepot aan te schaffen om decafé koffie in te bewaren, wat sowieso lastig fair trade & bio te vinden is. Dus ik hield het vooralsnog bij gewone koffie.

Echter na m'n knie-operatie heb ik een paar dagen niks binnen kunnen houden. Toen ik weer gewoon trek had, was ik natuurlijk afgekickt van de cafeïne. En dat zonder hoofdpijn, dankzij alle pijnstillers voor m'n knie :D Een mooi moment om dat eens zo te houden, besloot ik. Hallo granenkoffie.

Kookboekrecensie: Salad Samurai

Mijn moeder was laatst op vakantie in de Verenigde Staten en smste of ze nog een boek voor me kon meenemen. Nou, stuurde ik terug, het nieuwste boek van Terry Hope Romero leek me wel wat! Terry kennen we van haar debuutkookboek Veganomicon met Isa Chandra Moskowitz, natuurlijk ook van hun heerlijke bakboekjes (zoals Vegan Cupcakes Take Over The World) en zelf schreef ze al Viva Vegan en Vegan Eats World. Vooral die laatste vind ik echt geweldig. Ik stond niet per se te springen om een boek vol salades, maar hee, dit was Terry, en op het NVV forum werd er enthousiast over geschreven.

Vervolgens bleek het niet zo makkelijk te zijn om aan dat boek te komen, want de boekwinkel had het niet op voorraad. Het moest besteld worden, zou er binnen 1 week zijn maarrrr, precies na een week zou mijn moeder alweer naar Nederland terugkomen én het was 4th of July in die week. Het verlossende mailtje van de boekhandel kwam maar niet, wat ertoe leidde dat ze onderweg naar het vliegveld voor de terugreis nog helemaal hebben omgereden naar de boekwinkel om te kijken of ie er toevallig toch niet was. Bleek dat ie er gewoon lag, maar ze hadden blijkbaar nogal moeite met een mail sturen naar een adres wat op .nl eindigt. Zucht... nou goed, eind goed al goed, 2 dagen later stond m'n moeder bij me op de stoep met dit kookboek!

Het was een echte verrassing, want al die tijd had ze mij niet meer laten horen of het gelukt was. Het is een supermooi boek met fijne lay-out. De recepten zijn verdeeld over de 4 seizoenen, ook heel fijn! De meeste salades staan in het zomerseizoen, maar ook in de winter kun je natuurlijk heerlijke stevige salades maken. Denk overigens niet dat je met dit boek 100 manieren aangereikt krijgt om tomaten met ijsbergsla en vinaigrette te mengen. Nee, dit zijn echt hongerstillende maaltijdsalades!

In totaal zijn er 55 salade recepten plus een heleboel dressings en toppings, waarbij je kunt denken aan gemarineerde tofu, hennep parmesan of gecoate noten. Tenslotte staan achterin nog enkele ontbijtrecepten. Het fijne aan dit boek is dat het allemaal heel gezonde ingrediënten gebruikt. Nou denk je misschien: ja, goh, het is dan ook een saladeboek. Maar het is wel een Amerikaans saladeboek ;-) en daar verdwijnt toch nogal eens wat suiker in dressings, of brood in je salades.. dat is dus niet het geval met dit boek. De meeste recepten zijn ook nog eens glutenvrij en de ingrediënten zijn over het algemeen niet moeilijk te vinden. Hurray!

Zodra ik het boek had doorgebladerd mailde ik vriendin Maria die de dag erna zou komen eten, of het haar wat leek om hier iets uit te maken. Zij was er ook heel enthousiast over en koos de Fiery Fruit & Quinoa Salad uit om mee te beginnen.

Foto vanaf de bank :)

Do it yourself: ijsthee

Met deze tropische temperaturen maak ik altijd graag ijsthee. Natuurlijk kun je ijsthee of frisdrank ook in de winkel kopen, maar niet alleen is zelfgemaakte ijsthee veel lekkerder, er zit ook niet zoveel troep (lees: suiker of kunstmatige zoetstoffen) in. En het goede nieuws is: het is superduper easy! Zo makkelijk dat ik hem zelfs nu kon maken.. nou, dan kan iedereen het toch? :-)

Zet een liter sterke thee, bijvoorbeeld van een mix waar munt en/of citroen in zit. Bij de biowinkel of de Tuinen vind je lekkere mixen. Ik had nog een heerlijke muntthee uit Slovenië van m'n reis vorig jaar. Giet de thee in een kan waarin het kan afkoelen en laat een tijdje op het aanrecht/bureau/ergens afkoelen, voordat het de koelkast in gaat (als je een liter kokend water in de koelkast zet is dat nogal een duur grapje namelijk).

Je kunt er nu alvast zoetmiddel in doen, een beetje is wel lekker, maar het is even zoeken hoeveel je precies wilt. Zelf gebruikte ik stevia klontjes - yep als in suikerklontjes van stevia - en daarvan zijn er ongeveer 3 nodig.

Als de ijsthee lauwwarm is geworden (na een uur of 2) pers je er een citroen of limoen boven uit en zet je hem in de koelkast om lekker koud te worden.

Serveer met ijsklontjes en smullen maar!

Vegan Month of Food 2014

*trompetgeroffel*

R
O
D
E

L
O
P
E
R

enz....

De Vegan MoFo komt er weer aan!! Hoewel het plan was om de VeganMoFo elk jaar een maand naar voren te halen, begreep ik dat dat organisatorisch niet ging lukken en daarom is er besloten om het dit jaar weer in september te organiseren.

Of ik ga meedoen weet ik nog niet zeker. Hoewel je als vegan blogger eigenlijk niet niet kan meedoen, is september altijd superhectisch met het opnieuw beginnen van het collegejaar enzo. On the other hand kan ik tegen die tijd als het goed is weer vrolijk rondstappen en bloggen over de wijde wereld.

Maar als ik dan mee doe, kom ik op het volgende punt... met welk thema?

Wat mij eigenlijk wel tof lijkt is om een kookboekenchallenge ervan te maken. Ik heb namelijk way too many cookbooks, zo erg dat er voor elk nieuw kookboek dat erin komt, een andere weg moet omdat het anders niet meer past in de kast. En toch kook ik er veel te weinig uit! Terwijl het juist zo kookskill-verruimend is. Er kleeft alleen één ontzettend groot nadeel aan zo een challenge, en dat is toch wel dat je dan vooral in foto's moet bloggen ipv in recepten. En jullie weten wat voor grondige hekel ik heb aan fotografie... dus dat wordt lastig.

Lize (vriendin & voedselfotografe voor de VeganChallenge) zag het wel al helemaal zitten, die had bedacht dat ik dan gewoon een maand lang bij haar eten kom koken. Zet zij het wel op de foto. Helaas woont ze daar toch net iets te ver voor.

Ik ben er dus nog niet over uit wat het wordt, en ga nog even flink het internet afspeuren voor inspiratie en andere dingen die me toch sterk doen overwegen om weer mee te MoFo'en dit jaar. Op de website van Vegan MoFo vind je een schat aan inspiratie, en er is zelfs een heel board voor op het forum van de Post Punk Kitchen.

Je kunt je tot 27 augustus aanmelden via dit formulier. Blog jij dit jaar mee?

Getest: Beluga ijsjes

Inmiddels zijn er 2,5 week voorbij van de 6 weken die ik met krukken moet 'lopen' (lees: thuis zitten) na m'n knie operatie. Elke dag gaat het een klein beetje beter en af en toe bel ik trots mijn moeder of vriend omdat ik weer een nieuwe mijlpaal heb bereikt - denk aan: 'omg, heb vanochtend weer even op een stoel gezeten!' of ik stuur een foto door van hoe ver ik mijn knie nu kan buigen, waarbij je je moet voorstellen dat elke graad buiging erbij gelijkstaat aan een klein feestje. Het gaat langzaam, maar het gaat tenminste vooruit!

Wat ik echter wel vind tegenvallen, en dat zeg ik niet om te zuurpruimen, maar dat is het weer. Natuurlijk gun ik iedereen een geweldige zomer, maar van mij had het nu wel iets koeler gemogen. Mijn kamer zit aan de zonkant en daar wordt het nu eenmaal snel heul erg warm. Niet zo prettig als je geen verkoeling kunt opzoeken. Gelukkig kan ik nu een klein stukje naar buiten, man, wat is het lekker om af en toe weer eens in de buitenwereld te komen ;-) Zo hebben we gisteravond buiten aan het water gegeten. Ondanks enig ongemak (want m'n bed geeft nou eenmaal de zachtste ondersteuning voor m'n knie) was het toch echt even genieten!

We aten goedgevulde Fry's hamburgers op Turks brood en daarbij een salade naar recept uit mijn nieuwe geliefde kookboek Salad Samurai, waarover ik later nog zal vertellen. Melle was zo lief om onderweg naar mij boodschappen mee te nemen en had daarbij Beluga ijsjes meegenomen. Kennen jullie die al?

Ik geloof dat ze inmiddels al zo'n 2 jaar in het schap bij Albert Heijn liggen, maar ik weet het niet helemaal zeker. Het zijn kokosijsje en ze komen in 2 smaken: chocola en tropical fruit. Ik leg de schuld bij mijn geslacht dat ik vooralsnog alleen nog maar de chocoladeversie had gekocht. Melle nam de tropical fruit mee. En toen dacht ik: heeee, hier moet ik eigenlijk eens over bloggen!

Zo vind je ze in de Albert Heijn (helaas niet bij andere winkels):

De choco coco ijsjes zijn per verpakt 6 à € 2,29, de tropical ijsjes zijn per 5 verpakt à 2,79. Alleen al voor de naam zou ik ze kopen, ik ben dol op beluga linzen en natuurlijk op de muziek van Club des Belugas. De Beluga van deze ijsjes is een restaurant in Maastricht.

De tropical ijsjes hebben een basis van kokos-banaanijs, met 3 vruchtensmaken er omheen (appel, ananas & passievrucht). Een ware smaakexplosie in je mond dus! Oja, deze verkoelende heerlijkheid is bovendien glutenvrij. Ze lijken een beetje op een twister:

Kun je gelijk uitproberen of het beter gaat dan vroeger! :D

Hoewel ik ze (nog) niet naast elkaar heb geproefd, kan ik geloof ik niet zeggen of één van de twee ijsjes mijn voorkeur verdient. Chocola is natuurlijk áltijd goed, maar die met tropische vruchten was eigenlijk wel heel erg verfrissend! Misschien is die het fijnst als het echt 30 graden is. Of misschien moet ik dit weekend iemand vragen om ze beide te kopen en kunnen we een smaakcontest doen. Ijsjes for the win!

Wat is jouw lievelingsijs deze zomer?