Getest: granenkoffie

Als ik het woord granenkoffie hoor, moest ik eigenlijk altijd giechelen. Ik kan weinig producten opnoemen die zo antroposofisch klinken. Des te ironischer is het dan ook dat ik het nu graag drink! Daar zit natuurlijk een verhaal achter.

Ik kwam voor het eerst met granenkoffie in aanraking bij Baklust (jeweetwel, die superlekkere veggie lunchroom in Den Haag). Het was mijn vaste lunchroom, zeker toen ik er nog om de hoek woonde bracht ik er een aanzienlijk deel van mijn salaris naartoe. Ik kende vrijwel alle gerechten op de kaart. Op een middag zat ik er met een vriendinnetje koffie/thee te leuten toen ons oog viel op de granenkoffie. OMG, het stond er echt op de kaart, terwijl Baklust helemaal geen geitenwollensokken imago heeft.

We besloten om het eens te proberen, immers wel zo makkelijk als je daar zelf geen hele pot voor hoeft te kopen, en bestelden een soja granenlatte (bekt niet zo lekker hè?). Dat viel dusdanig tegen, dat we het niet konden opdrinken. Het smaakte erg.. verbrand, wat niet heel gek is als je bedenkt dat granenkoffie bestaat uit gebrande granen. We vonden de koffie zo vies dat we er niet eens voor hoefden te betalen, dat was dan wel weer lief van Baklust.

Flashforward naar 2014. Zoals jullie vast wel weten hou ik van koffie, en koffie houdt van mij. Niet alleen is het dé manier om die soms absurd lange collegedagen te overleven, maar ik vind het ook gewoon oprecht ontzettend lekker. Er is weinig waar ik zo van kan genieten als 's ochtends een latte in de zon drinken, liefst met een kom havermout en de krant erbij. Er kleeft echter een groot nadeel aan koffie, en dan met name aan de cafeïne die erin zit. Hoe fijn en nuttig die boost kan zijn, zo killing kan het zijn als je dan een dag geen koffie drinkt. Ik heb het idee dat ik er gevoeliger voor ben dan anderen, dat kan ik natuurlijk niet zo goed beoordelen maar over het algemeen ben ik helaas verslavingsgevoelig aangelegd.

Met koffie komt het erop neer dat ik er iets te snel aan wen om 4 lattes per dag te drinken en als ik dat niet doe, of minder drink, ik snel hoofdpijn krijg. Nou is er sowieso weinig voor nodig om migraine te triggeren (zie m'n eerdere post over migraine), dus eigenlijk kan ik dit er niet bij hebben. En toch lukte het me niet om de koffie te laten staan (het was te nuttig in tentamentijd) en ik zie het ook niet zitten om een tweede koffiepot aan te schaffen om decafé koffie in te bewaren, wat sowieso lastig fair trade & bio te vinden is. Dus ik hield het vooralsnog bij gewone koffie.

Echter na m'n knie-operatie heb ik een paar dagen niks binnen kunnen houden. Toen ik weer gewoon trek had, was ik natuurlijk afgekickt van de cafeïne. En dat zonder hoofdpijn, dankzij alle pijnstillers voor m'n knie :D Een mooi moment om dat eens zo te houden, besloot ik. Hallo granenkoffie.

Granenkoffie is zachter van smaak dan gewone koffie, en minder bitter. Je vindt het gewoon in de supermarkt van Zonnatura, maar bij de biowinkel heb je zelfs keuze uit meerdere soorten. Het is makkelijk te bereiden: gewoon 2 theelepels oplossen in kokend water, opgeklopte soja/havermelk erbij et voilà, klaar is je granenlatte.

Het grote voordeel is natuurlijk dat je er zo veel en zo weinig van kunt drinken als je zelf wilt, zonder verslavingsgevaar. Of je er ook lekkere frappuccino's mee kunt maken, moet ik eigenlijk nog eens uitproberen. Een koffiejunkie hou je er niet mee voor de gek, want het smaakt wel echt anders. Dat merkte ik vooral toen ik laatst weer eens een gewone soja latte dronk bij café Set, een hippe lunchroom hier om de hoek. Oef, dat was bitter! Maar ook wel weer eens lekker. En daarna ben ik thuis weer lekker aan de granenkoffie gegaan.


Hoe zit jouw koffie habit eruit?