Do it yourself: roti!

Het is belachelijk lang geleden dat ik voor het laatst een DIY heb gepost... bijna een half jaar terug blogde ik over de kunst van het amandelmelk maken. Niet lang daarna kreeg ik fulltime werk, en dat is killing voor je DIY-skills. Niet alleen het tijdgebrek maar ook de inkomsten zorgen er toch gauw voor dat je meer kant-en-klaar koopt. En dat is eigenlijk toch wel zonde, want zelf maken is oh zo leuk, meestal gezonder en vrijwel altijd goedkoper!

De BudgetChallenge brengt hier natuurlijk verandering in, want ik ga niet winnen met kant-en-klare producten uit de winkel. Ik had mega veel zin in roti, één van mijn lievelingsgerechten. En ik realiseerde me dat september dé sperziebonenmaand is, terwijl die boontjes maar heel kort in het seizoen zijn. Kortom: ik ga hoe dan ook roti eten komende maand. Nou is de vulling nog niet heel duur (boontjes, een blok tempeh van de toko, eventueel aardappel voor goedkope vulling, of pompoen uit de aanbieding) maar de roti vellen kosten toch al 1 euro per stuk. En dat heb ik komende maand niet, want ik ga eten van 2 euro per dag en wil de avondmaaltijden dus in totaal onder die euro houden.

Op internet vond ik een aantal recepten voor roti-vellen. Uiteindelijk besloot ik voor de variant van Vegetus te gaan, omdat Martine qua eten een beetje dezelfde smaak heeft als ik :). Toch kon ik het niet laten om het recept aan te passen naar mijn eigen wensen en smaken, dus bij deze mijn variant op roti vellen.

De roti vulde ik met mijn dit recept voor tempeh, maar dan nog met zoete aardappel erbij. Lekker makkelijk in de stoompan: zoete aardappelblokjes onderin koken, sperziebonen erboven stomen en daarna alles bij elkaar mikken in de hapjespan. Ik had een flinke afwas na dit kookspektakel (stoompan, hapjespan, koekenpan voor de roti) dus ik kan je aanbevelen om dit recept te verdubbelen en porties in te vriezen. Dat geldt zowel voor de vulling, als voor de roti ;-) (doe dan wel een bakpapiertje tussen de pannenkoekjes!)

Nog 1 ding: ik moest natuurlijk de roti volkoren maken. Daardoor werd het wat stugger. Met bloem is het wel lekkerder. En goedkoper. Je kunt ook 50/50 doen!

De schade? 9 cent per volkoren roti vel (7 cent als je bloem gebruikt). Ik nam er dan wel 2 bij de maaltijd, omdat ze in mijn koekenpan veel kleiner worden dan die uit de winkel. Hoe dan ook, een besparing van maar liefst 82%!! De totaalprijs voor dit gerecht ligt zo rond de euro per persoon, een beetje afhankelijk van hoe goedkoop je de sperziebonen en (zoete) aardappel kunt vinden.

Bananenmuffins

Wat was het een geniaal plan, om de BudgetChallenge direct te laten vallen met de aanvang van het nieuwe collegejaar. De afgelopen dagen had ik toch een beetje spijt, want het is al spannend genoeg om weer opnieuw te beginnen, dagelijk meer dan 3 uur onderweg te zijn en weer te wennen aan de giga load of homework.

Eén van de eerste dingen waarvan ik dacht: 'lastig!' waren tussendoortjes. Ik denk dat ik die wel nodig ga hebben op lange studiedagen (zeker als ik verleidingen op stations moet weerstaan!), en normaal neem ik dan fruit en noten mee. Maarja, duur!! Wel heel gezond natuurlijk, maar als ik dat elke dag ga doen kan ik wel gedag zeggen tegen de eerste plek.

Sowieso zullen de maaltijden dus goed vullend moeten zijn, zodat ik minder trek heb tussendoor. Maar ik bedacht me dat ik natuurlijk ook zelf tussendoortjes kan maken! En dat kwam goed uit met de overrijpe bananen die ik nog had liggen.

Deze muffins zijn suikervrij en budgetproof: ze kosten slechts 7 cent per stuk. En dat kan zelfs nog goedkoper als je ze met bloem i.p.v. meel en suiker i.p.v. stevia maakt (5 cent per stuk). Er gaat slechts een kwart theelepel vloeibare stevia in, maar toch verbaasde ik me dat dat alsnog iets van 15 cent kost. Daar heb je veel suiker voor. Je kunt ook proberen om het weg te laten, de banaan is toch al zoet.

Ik VS de camera

Oh, ik wou dat ik iemand in dienst had, of gewoon iemand naast me had wonen, die dol is op foodfoto's maken. Die staat te trappelen terwijl ik aan het koken ben en niet kan wachten om een taart uit de springvorm te halen. Om vervolgens het gerecht vanuit de allerbeste hoek onder het allerbeste licht aan een prachtige foto te helpen, waardoor iedereen watertandend zou willen dat ze al 100 jaar eerder vegan food ontdekt hadden. Dat ik nooit nooit nooit meer druk hoefde te maken om placemats vol met kattenharen, of ik nog wel een leuk wit bord van de kringloop heb om het eten op te draperen, of de rolgordijnen ver genoeg naar beneden zitten voor een goede witbalans of toch 2 millimeter omhoog moeten, of om goddelijke chocolademousse die er op de foto uitziet als <vulmaarin>. Om nog maar te zwijgen van die vreselijke wintertijd die er weer aan zit te komen! Die wintertijd die je ertoe dwingt om in het holst van de ochtend je avondprakkie te gaan staan koken, zodat je in dat ene uurtje daglicht wat we in Nederland hebben in december hopelijk genoeg tijd hebt om een mooie foto te maken.

Of nog beter! Ik wou dat foto's niet zo populair waren op internet. Dat iedereen het nog net zo leuk als ik vond om te lezen. Hoe meer tekst des te interessanter, niks less is more! (less = more is toch door een dieetpillengigant bedacht!) Dat je blog gewoon lezers trekt vanwege de goede inhoud en recepten, en niet omdat er een mooie foto op een verslavende sociale website staat waar dan toch maar 1 op de 4 mensen op klikt (wat hoe dan ook meer is dan de 1 op de 10 als je er geen foto bij zet!).
 

ze devil...

Ik wou dat ik gewoon lekker kon doen wat ik leuk vind! Koken, kneden, mixen, sauteren, marineren, bakken, roeren, stoven, rollen, blancheren, roerbakken, paneren, smoren, blenderen, poffen, glaceren, pureren, kloppen, flamberen, grillen, stomen, degorgeren.... om tenslotte met een kookboek bij te komen in het bad van Marie. Om er daarna uiteraaard urenlang over te bloggen, nippend van een soja latte en Zaz of Cat Power op de achtergrond.

Of... zal ik dan toch een mini stoomcursus volgen om te leren omgaan met de oude camera van Lize die hier al maanden stof ligt te vergaren? Want er is toch weinig succesvoller om vleeseters over te halen eens een vegan recept uit te proberen, dan een foto waarvan ze gaan watertanden...


Ik met een camera, dat zie ik voor me zoals...

Hoe denk jij over fotografie? And what about pictures taking over our online world?